Baba au rhum

Baba au rhum

Baba była prawdopodobnie ulubionym deserem Herculesa Poirot, mojego ulubionego detektywa, często zamawiał ją w restauracjach. Przygotowałam ją z okazji Festiwalu zorganizowanego przez Pinos "W kuchni panny Marple", którego ideą jest przygotowanie potraw pojawiających się w książkach bądź filmach kryminalnych.

Wydaje mi się, że baba pasuje do Herculesa: mocna, rumowa, bardzo słodka. Deser, który zapewne w w przyjaciołach-Anglikach wywołałby dreszcze grozy na plecach, tak, jak sirop de cassis, którym zapewne Hercules popiłby babę.



1/8 opakowania drożdży (kostki)
1/3 szkl. mleka
1 szkl. mąki pszennej tortowej
2 jajka
6 łyżek cukru
2 łyżki masła
szczypta soli

Na syrop:
34/ szkl. wody
1/4 szkl. rumu
8 łyżek cukru
aromat waniliowy lub 1 cm laski wanilii

Drożdże rozkruszyć do ciepłego mleka, dodać 4 łyżki mąki, wymieszać, odstawić na 20 min by ruszyły.

Dodać cukier, jajka, sól i resztę maki. Wyrobić ciasto, aż będzie odchodziło od rąk.

Odstawić do wyrośnięcia ( przykryte) na 45 minut.

Piekarnik nagrzać do 180 st.

Do ciasta dodać rozpuszczone masło, ponownie wyrobić.
Ciasto dzielić na porcje i układać w foremkach muffinowych do 2/3 ich wysokości. Odstawić na 10 min. by podrosły.

Piec 20-25 min. do zezłocenia.

W tym czasie zagotować wodę z cukrem i wanilią. Odstawić do przestudzenia i dodać rum.

Z babeczek odciąć dna, nasączyć bardzo-bardzo porządnie syropem.
Z tej porcji ciasta wyszło 12 ciastek.



Wyobrażam sobie, jak Hercules, po woli sącząc sirop de cassis zabiera się do przeglądania korespondencji. Z jakim skomplikowanym zagadnieniem przyjdzie mu się zmierzyć tym razem? Jaki problem będą musiały rozwiązać małe szare komórki?

... ale to za chwilę. Najpierw chwila relaksu przy rozpalonym kominku i ulubiony deser...

Trzeba odnaleźć książki, w których Hercules idzie do restauracji np. z Jappem. Japp zamówi coś w stylu krwistego steku i piwa . Hercules złoży inne zamówienie. A deserem będzie baba. To są 2 czy 3 przypadki, z tego co pamiętam. Nie miałam czasu przekopać się wczoraj przez wszystkie Agathy, bo mam na półkach kolekcję chyba 70 Poszukam opisu całego zamówienia, to napisze tytuł

W ogóle, Hercules to sybaryta i smakosz. Perfekcjonista i elegant, który dla pięknych ( choć boleśnie uciskających stopy) lakierek poświęci własną wygodę. Taaak! poszukam tych całych jego zamówień, bo w nich widać, ze lubi rzeczy smaczne i wykwintne.

Nic nie zrobiłam. To były takie płateczki grubości kilku milimetrów.
no dobra, jednego zjadłam

Chodzi o to, że one muszą być porządnie nasączone, jak gąbki a przez "skórkę" tak nie wchłoną syropu.

Dziękuję, Pinos!



Bo taka nazwa zawsze występowała w książce. Książka w oryginale pisana po angielsku, a Baba au rhum ( jako nazwa własna) pisana po francusku, zawsze kursywą. Tak, jak foie gras, który tez Hercules kiedyś jadł.
U Herculesa sirop de cassis też był zawsze siropem de cassis, a nie likierem z czarnej porzeczki. Pił tez creme de menthe.

Co zatem proponujesz?
"Babeczka nasączona rumem?"

Ale ciastko ponczowe istnieje już w naszej kulturze - pamiętam je z dzieciństwa i to zupełnie jednak co innego było.
Ja bym jednak pozostała przy babeczce rumowej

CYTATI farbuje sobie wąsy.

oh oui, jak najbardziej. I pomaduje specjalną pomadą.

Kliknij, aby rozszerzyć...

Zatem poproszę Panią Moderator o stosowną zmianę

Hmmm... to trudno określić. Kiedy teraz poszukuje pod hasłem "ciastko ponczowe" faktycznie pokazywane przepisy zawierają drożdże - a to była moja główna wątpliwość, czy tamte ciastka je miały. I wątpię, czy te z cukierni były nasączone w prawdziwym rumem, bo w smaku były po prostu słodkie, a nie alkoholowe.

znalazłam taką bardzo interesującą wzmiankę:

Wszyscy, no, niech będzie, prawie wszyscy Francuzi wiedzą, że Stanisław Leszczyński jest twórcą ciastka ponczowego. A znawcy mogą powiedzieć nawet w jakich okolicznościach powstała ta "gąbka aromatów i marzeń". Książe Lotaryngii jakoby przypadkiem zamoczył w rumie alzacką babkę drożdżową (kugloff). Bardzo się spodobało, a ponieważ monarcha był wielbicielem Tysiąca i jednej nocy, nazwał swój wynalazek Ali Babą. Francuzi zrobili zeń, zwykłą babę, bo - do dziś dnia - nazywają ten wypiek baba au rhum, czyli baba w rumie.

Z kolei słownik mówi, że ciastko ponczowe to ciastko biszkoptowe - i ja osobiście ku tej wersji bym się skłaniała. Tak mi się coś wydaje ( sięgając wgłąb pamięci) że tamte ciastka były raczej biszkoptowe niż drożdżowe.

Z trzeciej strony, strona na temat technologii ciastkarskiej, którą lubię, twierdzi:

"Ciastka nasączane ponczowe.

Inny rodzaj wyrobów drożdżowych stanowią ciastka ponczowe. Produkuje się je z ciasta drożdżowego o bardzo luźnej konsystencji. Mają one kształt form, w których zostały wypieczone. Charakterystyczną ich cechą jest duża wilgotność miękiszu wynikająca z nasączenia syropem. Mogą być wykończone galaretką, kremem russel, pomadą lub polewą kakaową. Produkcja ciastek ponczowych odbywa się w dwóch podstawowych fazach:

- sporządzanie korpusów z uprzednio przygotowanego ciasta,

- wykańczanie. (...) "