Masala czaj, prosto z Indii*

miszka52 @ 27 Dec 2006 napisał:

index.php?act=findpost&pid=421843Był u nas przez święta "prawdziwy" Hindus i oni w domu piją tylko Liptona, który też z Indii pochodzi. Ale tak właśnie gotują z wodą i mlekiem.

Miszko, Indie tak wielkie jak kontynent. W niektórych regionach nie wiedzą, co to czaj za to nazywają ten napój masala tea albo jeszcze inaczej. W Himalajach piłam np czaj w wersji z bawolim mlekiem i masłem. Słony i trudno się przekonać, żeby smakował.
Hindusi najczęściej piją 'dust tea' i z niego robią czaj.

Kliknij, aby rozszerzyć...

Kliknij, aby rozszerzyć...

agal @ 12 Oct 2007 napisał:

index.php?act=findpost&pid=601529to ja tak tylko jako ciekawostkę.

zacznę od tego, że uwielbiam ten napój dlatego będąc w Indiach sobie nie odmawiałam.
Najlepiej smakował na dworcach (nie pytajcie, bo nie wiem dlaczego). Zazwyczaj sprzedawany w maleńkich plastykowych kubeczkach - normalka. Na poludniu za to pojawili się sprzedawcy oferujący herbatę w glinianych naczynkach - coś jak nasze doniczki. No przecież nie mogłam sobie odmówić.

Smakowało... dziwnie. Coś jak herbatka z dodatkiem gliny. Nasiąknięte naczynko ma bardzo intensywny gliniany zapach, ale to jeszcze bym przebolała... Serce mnie bolało na myśl o tym, że po wypiciu powinnam się pozbyć naczynka. Takie piękne i czasami widać było odcisk małych rączek na glinie... Śmietników nie ma a takie naczynie należy zwyczajnie (dla nich to oczywiste) rzucić na tory (jak każdego śmiecia). Ja nie miałam sumienia śmiecić i długo się tułałam z moim naczynkiem aż w końcu gdzieś je niechcący zostawiłam.
Pod koniec podróży spotkaliśmy Polaków, którzy nam opowiadali jak to są zbulwersowani recyklingiem wszystkiego co możliwe (i niemożliwe) w Indiach. I opowiedzieli historię o... glinianych naczynkach do herbatki. Jestem twarda i wiele wytrzymuję, ale zrobiło mi się niedobrze.
Chodzi o to, że naczynko faktycznie powinno się rzucić na tory, ważne jednak, żeby rzucić je na tyle mocno aby się rozpadło. Jeżeli zostanie całe to wieczorkiem na te tory schodzą ludziska sprzedający herbatkę i szukają ocalałych kubeczków. To dalej może nie robić wrażenia. Dodam więc, że oprócz tego, że na torach jest masa śmieci to też służą one za toalety. W razie potrzeby pacjent zeskakuje na tory podwija szatki i robi co ma robić (setki czy tysiące osób na peronie nie mają znaczenia). (Jak nie wiesz gdzie jest dworzec zaciągnij się powietrzem. Zanim zobaczysz stację na 100% ją poczujesz..)

Widok gościa robiącego na tory szybko mi się opatrzył, ale do dziś dnia jak sobie pomyślę, że mogłam pić z naczynka, które już raz było na torach...

i sorki za długość, ale nie mogłam się powstrzymać

Fajna historia

Całe Indie.
Ale z perspektywy bycia TAM a nie tu, picie z używanego kubka (nawet leżącego na torach

, nie wydaje mi się specjalnie obrzydliwe.
Z takich historii przypomina mi się jak piłam ze szklanki kupiony na ulicznym straganie napój z wyciskanej przez takie wałki trzciny cukrowej. Szklanka była oblepiona z zewnątrz, ale ja miałam podejście hardcore'owe z cyklu: co mnie nie zabije, to mnie wzmocni i rzeczywiscie w Indiach ani razu się nie pochorowałam. Od tamtej pory mam też kompletnie inne od wcześniejszego podejscie do higieny: szorowanie wszystkiego płynami zabijającymi wszystko na śmierć, zabranianie dziecku łażenia po podłodze i zbierania (obsikanych przez psy, jak mniemam kamieni wydaje mi się oderwanym od życia bezsensem.

Kliknij, aby rozszerzyć...

Kliknij, aby rozszerzyć...