Grochówka "na wielkie mrozy"

Jest to zupa wysokokaloryczna, sycąca i rozgrzewająca, a przy tym bardzo smaczna. A jeśli podamy do niej osobno okraszone ziemniaki z wody, może stanowić skromny posiłek. Przepis zaczerpnęłam z miesięcznika Ty i Ja i gotowałam tę zupę z powodzeniem przez długie lata (w mrozy).
Składniki
1/2 kg łuskanego grochu
1 1/2 litra wody
włoszczyzna
1 spora cebula
4 dkg tłuszczu (olej lub smalec)
trochę przyprawy Maggi (ja opuszczam, ale może ktoś lubi)
20 dkg kiełbasy bez skórki (jaką kto lubi)
3 kromki chleba
zmiażdżony ząbek czosnku (dla amatorów)

Groch przebieramy, usuwając zanieczyszczenia oraz spłukujemy pod bieżącą wodą. Następnie zalewamy na noc 1 1/2 litra wody. Nazajutrz groch gotujemy wolno w wodzie, w której się moczył. Po godzinie gotowania dodajemy drobno pokrojoną włoszczyznę oraz cebulę, drobno pokrojoną i przyrumienioną w oleju lub smalcu. Gdy po 2 - 3 godzinach gotowania groch już jest miękki, zupę przecieramy przez druciane sitko i - jeśli trzeba - dodajemy nieco wrzącej wody. Zupę solimy do smaku, dodając ewentualnie nieco maggi i wkładamy do niej pokrojoną na plasterki kiełbasę obraną ze skórki. Kromki chleba kroimy w kostkę i przyrumieniamy na suchej patelni.Grzankami tymi posypujemy zupę rozlaną do talerzy. Zupa znacznie zyska na aromacie i smaku, jeśli talerze przed nalaniem zupy, lekko natrzemy zmiażdżonym ząbkiem czosnku.

Cieszę się z tego przypomnienia i życzę smacznego.

Są różne metody gotowania. Każda gospodyni ma swój. Ja przecieram groch z drobno pokrojoną włoszczyzną i cebulą, z którymi się gotował.

Mnie sprzedano cały, nie łupany groch i stąd to długie gotowanie. Dzisiaj w warzywniaku miałam o to pretensję, to mi odpowiedziano, że nie prosiłam o łupany. Pal licho, zupa smakowała mi w podanej wersji, a co do słodyczy, to taką lubię, z aromatem czosnku i grzankami. Czyli każdy znalazł coś dla siebie.