Co o gotowaniu i jedzeniu wiedzieć warto

I znów sięgnęłam do Wikipedii, gdzie podają tereny występowania czosnku w Polsce.
W Polsce występuje na całym terenie, głównie jednak w Sudetach, Karpatach, na Pogórzu i na przyległym obszarze (Kotlina Sandomierska i wyżyny), gdzie jest dość pospolity[3]. Na niżu jest dużo rzadszy.
Niestety, w Warszawie nie jest dostępny. Też chętnie bym spróbowala. Ale za to inne cinki mają tę możliwość. Przykro mi, że nie wszyscy. A może gdzieś się pojawi, bo na nizinach jest go mniej, ale jednak rośnie i tam. Dzięki za podjęcie tematu. Jak znajdziesz gdzieś jeszcze jakieś wiadomości, proszę, podziel się nimi z nami.

Doskonały pomysł. Jeśli jest propagowany w czasopismach kulinarnych, to znaczy, że ludzie go kupują lub uprawiają. Sklepów ogrodniczych jest co najmniej kilka nawet w małych miastach i w takich sklepach na pewno coś będą wiedzieć.

Zaraz pooglądam. Dziękuję.

Dzięki za namiary. No i sprawa się wyjaśniła - mozna uprawiać z sadzonek, ale i z nasion. Dla szczęśliwców z ogrodkami doskonała wiadomość.

Jak widzć, można go dostać i na równinach, tyle że suszony. Ale dobrze że jest. Problem w tym, że nie wtadomo jak go używać. Tych kilka rad nie wyczerpuje tematu. Postaram sie coś znależć, a sądzę, że MI, mając dostęp do niemieckich opracowań też zamieści coś ciekawego.

Kuchnia warszawska


Podstawę kuchni warszawskiej stanowią dania staropolskie, wzbogacone wpływami zagranicznymi.

Co i jak jadano w Warszawie , o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1939 roku, zawsze było związane z losami ludzi i miasta, z burzliwymi wydarzeniami politycznymi, okresami spokoju i dostatku, a także z wojnami.

Nasi przodkowie gustowali w potrawach mięsnych, tłustych, mocno doprawianych korzeniami. Podawano je głównie z kaszami i grochem. Gotowano wiele zawiesistych zup i sosów. Niezwykle częste wówczas posty zmuszały do jedzenia dużej ilości ryb. Polacy zasłynęli więc ze znakomitego i różnorodnego ich przyrządzania. Mnóstwo potraw sporządzano tez z grzybów.

Gdy Warszawa stała się stolicą Polski, kuchnia warszawska zaczęła ulegać szybkim przeobrażeniom. Jako dworzanie, wojskowi, rękodzielnicy przybywali tu cudzoziemcy – Niemcy, Włosi, Szkoci i oczywiście kupcy z Orientu, głównie Ormianie i Grecy. Oprócz towarów przywozili swoje przyzwyczajenia kulinarne i zostawiali ich ślad w warszawskiej kuchni.

Z kolei nasz sposób przyrządzania wołowiny i cielęciny, a także sosów – chrzanowego, śliwkowego czy cebulowego – zyskał uznanie w oczach cudzoziemców już w XVI wieku. W póżniejszym okresie dzięki Francuzom w rodzimym menu modne stały się wywary z mięsa i jarzyn oraz lekkie sosy. Przyjęły się farsze. Od połowy XIX wieku zaczyna się trwajacy ponad pół wieku wpływ kuchni żydowskiej – z jej specjałami z gęsi, podrobów czy jajek – na kuchnię warszawską. Kuchnia stolicy przez wieki chłonęła wszystko co najlepsze u obcych, udoskonalała się i spolszczała cudzoziemszczyznę.

Żródłó: miesięcznik „Moje Gotowanie”

Dziękuję Ci za wpisanie metod gotowania ryżu i kasz. Robię to identycznie, tyle że u mnie tym zaczarowanym czasem jest 18 minut. Zresztą ryż przesmażam najpierw z masłem i dopiero zalewam odpowiednią ilością wody. Z kaszami jest tak jak u Ciebie.
Nikt nie odezwał się, mimo że czytano ten tekst, na temat kuchenek mikrofalowych. Ja nie mam kuchenki i na ten temat wiem niewiele. Zamieszczę więc tekst przygotowany wcześniej na temat samych kuchenek, bez szczegółów, o które pewnie Ci chodziło. Tylko muszę zmienić przeglądarkę, ponieważ w IE teksty z Worda nie chcą mi się wyświetlać, a w FF nie mogę pisać tekstów, bo nie mam kursora ani wyróżnień. I tak jest tylko w cinie. Ale jakoś sobie poradzę.

Kuchenka mikrofalowa
Kto wpadł na ten pomysł?



Ponoć rzeczy miały się tak: Percy LeBaron, zatrudniony w Raytheon Co. Przystanął pewnego dnia przed magnetronem – częścią urządzenia radarowego, wynalezionego w 1940 roku przez naukowców angielskich z Uniwersytetu w Birmingham – po czym sięgnął po czekoladkę, którą miał w kieszeni i stwierdził, że batonik zamienił się w płynną masę. Następnego dnia postawił przed magnetronem jajko w garnuszku z wyciętą z boku dziurą. Przechodzący obok inżynier podniósł z ciekawości przykrywkę i jego twarz oblała gorąca jajecznica

8 października 1945 roku Percy LeBaron opatentował swój wynalazek – piecyk, który był faktycznie radarem przystosowanym do celów kuchennych. Pierwsze modele przeznaczone były dla jadłodajni, stołówek szpitalnych i wojskowych. Sprzęt zajmował sporo miejsca: ważył 340 kg, miał ponad 175 cm wysokości i kosztował 3 tysiące dolarów. Nie wzbudził zachwytu, a osobisty kucharz szefa Raytheonu wymówił prace uznając urządzenie za magiczne.

Domowe kuchenki mikrofalowe pojawiły się na amerykańskim rynku w 1955 roku. Miały rozmiary dużej lodówki i kosztowały 1295 dolarów. Przy montażu wymagały pracy zarówno fachowego elektryka jak hydraulika, który podłączał system chłodzenia. Sprzedawały się kiepsko, między innymi dlatego, że nie można było w nich usmażyć ulubionej potrawy Amerykanów – soczystego befsztyka. Do 1967 roku sprzedano zaledwie 11 tysięcy egzemplarzy – wliczając w to stołówki. Przełom nastąpił w chwili, gdy zminiaturyzowano w końcu mikrofalówki. Największym powodzeniem cieszyły się te małe i praktyczne urządzenia najpierw w Japonii – były idealne do odgrzewania ryżu i sake. Kiedy koleje japońskie postanowiły zamontować w swoich wagonach restauracyjnych 2,5 tys. Kuchenek Toschiba, rewolucja kulinarna stała już za progiem.

Zasada działania mikrofalówki. Mikrofale wywołują zjawisko wprawiania w ruch cząsteczek, które ocierając się o siebie, wydzielają energię w postaci ciepła, które z kolei ogrzewa potrawę. Częstotliwość tych mikrofal została dobrana tak, aby umożliwić rozsądny kompromis pomiędzy szybkością nagrzewania potrawy a głębokością wnikania w nią. Najczęściej używana częstotliwość 2,45 Ghz umożliwia wniknięcie mikrofal na ok. 2,5 cm w głąb produktu. Oczywiście można zmienić tę częstotliwość tak, aby potrawa ogrzewana była głębiej, jednak wtedy proces ogrzewania postępowałby wolniej.

Kuchenka mikrofalowa w praktyce. Z powyższej zasady wynika, że aby podgrzewanie potrawy w kuchence mikrofalowej miało sens musi ona zawierać wodę lub inne cząsteczki, których częstotliwość drgań leży w przedziale drgań emitowanych przez kuchenkę mikrofalową. W praktyce do podgrzewania nadaje się większość potraw (zarówno świeżych jak i mrożonych).Kolejną zasadą ważną przy korzystaniu z mikrofalówki jest to, że nie możemy wkładać do niej naczyń metalowych. Metal odbija mikrofale sam nie nagrzewając się. Właściwość ta ma także bardzo ważną zaletę. Otóż metalowa obudowa kuchenki mikrofalowej (a także metalowa siateczka na jej drzwiczkach) zabezpiecza użytkownika przed szkodliwym wpływem mikrofal. Dodatkowo większość modeli kuchenek mikrofalowych umożliwia rozmrażanie potraw.

Wady i zalety. Dość nienaturalna metoda działania mikrofalówki spowodowała powstanie wielu nieprawdziwych opinii co do szkodliwości działania mikrofalówki. Pierwszą z nich (szkodliwe działanie na użytkownika podczas pracy) obaliliśmy w poprzednim akapicie.Kolejnym mitem jest ten o złym działaniu mikrofal na przygotowywaną potrawę. Jednak energia (czyli „siła” z jaką działają mikrofale) jest zbyt mała, aby zmienić strukturę cząsteczek potrawy. Tak więc i pod tym względem działanie mikrofalówki nie jest szkodliwe. Jest jednak jedna, dość przewrotna cecha mikrofalówki, którą można uznać za szkodliwą. Jest nią... szybkość przygotowania pokarmów. W dzisiejszych czasach, kiedy liczy się każda chwila, to właśnie mikrofalówka może powodować zmianę trybu żywienia na bardziej szkodliwy (a takim niewątpliwie jest jedzenie tylko gotowych, przygotowanych w przemysłowy sposób mrożonek). Najczęściej spotykane w handlu gotowe potrawy zawierają bowiem więcej szkodliwych składników niż tradycyjnie przygotowywane potrawy. Ale... wszystko stosowane z umiarem i w odpowiednich proporcjach nie powinno znacząco wpłynąć na nasze zdrowie.

Żródło:”Smaki i aromaty” oraz Smaczny.pl

Dzięki za podpowiedż, ale to musi mi ktoś pomóc zrobić. Najpewniej mój syn, zajęty własną rodziną i pracami. Więc jeszcze na to poczekam. Serdecznie pozdrawiam.