Piernik kostka brukowa

Piernik kostka brukowa

Źródło - rosyjska książka o wypiekach z 1959 roku:



Składniki:
3 szklanki mąki (u mnie razowa orkiszowa drobno mielona)
3/4 szklanki cukru (u mnie nieco mniej trzcinowego)
1/2 szklanki miodu
50 g masła
2 jajka
1/2 łyżeczki sody
1/2 łyżeczki przypraw korzennych (moim zdaniem za mało, dałam dużo więcej)
1/4 szklanki wody

Wykonanie - jak każde ciasto piernikowe (rozgrzać miód z cukrem, wodą, korzeniami i masłem, wymieszać z resztą składników).

W książce są opisane 3 wersje ciasta piernikowego - cukrowa (bez miodu), miodowa (bez cukru) i miodowo - cukrowa.
Wybrałam tę trzecią, bo jest najbardziej zbliżona do zazwyczaj wypiekanych pierników. Jest to ciasto uniwersalne, na pierniki, przekładańce i wycinane pierniczki. Doczytałam, dlaczego autorzy proponują takie delikatne aromatyzowanie ciasta przyprawami korzennymi - otóż uważają, że ciasto miodowe i miodowo -cukrowe mają mieć intensywny aromat miodu, więc nie trzeba go przygłuszać aromatem przypraw. W przypadku cukrowego zalecają aromatyzowanie karmelem i większą ilością przypraw. Zdziwiły mnie trochę sugerowane przez autorów bardzo wysokie temperatury wypieków, nawet 220 i 240 stopni, ale myślę, że w latach pięćdziesiątych piekarniki nie były tak szczelne i precyzyjne jak dziś, więc się nie będę sugerować tymi cyframi. Z własnego doświadczenia wiem, że najlepsze pierniki wychodzą mi w temp. 170 - 175 stopni i tego się będę trzymać.
Kostka brukowa, czyli wersja kuleczkowa - po zagnieceniu ciasta z połowy porcji trzeba uturlać kulki wielkości orzecha laskowego i położyć obok siebie na posmarowanej tłuszczem blasze (ja mam zamiar użyć papieru do pieczenia) i upiec. Wg książki piec 15 - 20 minut w 210 - 220 stopniach, ale ja będę piekła w 170 - 175 jak inne pierniki.
Po upieczeniu polukrować zwykłym lukrem z cukru pudru, a po ostudzeniu pokroić w prostokąty.
Doczytałam się też jeszcze jednej ciekawej wersji. Z połowy ciasta piecze się blat od razu posmarowany powidłami, a połowę przeznacza na "kostkę brukową" i składa po upieczeniu w przekładaniec. Nie spotkałam się do tej pory z takim sposobem, zazwyczaj piekę od razu dwa blaty przełożone powidłami i tak zrobiłam dzisiaj - z połowy ciasta utoczyłam kulki, resztę rozwałkowałam (a właściwie rozciągnęłam ręką) na dnie foremki 20 x 20 cm wyłożonej papierem do pieczenia, posmarowałam domowymi powidłami śliwkowymi bez cukru i pokryłam kulkami ciasta, z lenistwa większymi niż orzechy laskowe, ułożonymi w niewielkiej odległości od siebie. Piekłam ok. 35 - 40 minut w 175 stopniach.
Przez pomyłkę, zamiast pół łyżeczki, dałam całą łyżeczkę sody, więc ciasto mi ładnie urosło.
Podobny jest składem do tulskiego podanego przez Jankę, tylko ma o połowę mniej masła. Smaczny, choć dla mnie ciut za słodki. Następnym razem dam jeszcze mniej cukru.

U mnie kolor inny ze względu na pełnoziarnistą mąkę i cukier trzcinowy, ale za to powidła masz ciemniejsze od moich.
Mam nadzieję, że choć w smaku Cię zadowolił.

Nie wiem, Ker, bo piekłam go tylko raz i poszedł tak szybko, że nie zdążyłam poczynić obserwacji.