Odpowiedź w wątku

Wiadomość

<blockquote data-quote="Krystyna9" data-source="post: 628891" data-attributes="member: 4258">Nooooooooooo. Zdecydowałam się wreszcie. Zbierałam się do tego ciasta pół roku. Aż do dzisiaj. Tyle się naczytałam, a to o przyklejaniu do papieru, a to o uciekaniu z piekarnika, że całe 17 minut (tyle u mnie trwało pieczenie) siedziałam z nosem przyklejonym do szybki piekarnika. Moje zaczęło się rumienic w 13-tej minucie, ale tylko od strony tylnej ścianki. Od strony drzwiczek było białe. Na papier pięknie się wylało i w piekarniku samo wypoziomowało. Dzwonek. Wyjmuję z piekarnika. Smaruję śmietaną (weszło ok. 300g) i następuje to najtrudniejsze - zwijanie. Pękło. Ale zachowuję spokój i pomagając sobie papierem na którym się piekło, zwijam dalej (tu się już nie klei tak bardzo). Puszysta, pięknie pachnąca i foremna rolada mi wyszła. O smaku jeszcze nie mogę nic napisac, bo sobie stygnie. Generalnie: strach i emocje wcale nie były potrzebne. Robiło się pięknie i szybko a zwijało bez większych problemów.</blockquote>

[QUOTE="Krystyna9, post: 628891, member: 4258"] Nooooooooooo. Zdecydowałam się wreszcie. Zbierałam się do tego ciasta pół roku. Aż do dzisiaj. Tyle się naczytałam, a to o przyklejaniu do papieru, a to o uciekaniu z piekarnika, że całe 17 minut (tyle u mnie trwało pieczenie) siedziałam z nosem przyklejonym do szybki piekarnika. Moje zaczęło się rumienic w 13-tej minucie, ale tylko od strony tylnej ścianki. Od strony drzwiczek było białe. Na papier pięknie się wylało i w piekarniku samo wypoziomowało. Dzwonek. Wyjmuję z piekarnika. Smaruję śmietaną (weszło ok. 300g) i następuje to najtrudniejsze - zwijanie. Pękło. Ale zachowuję spokój i pomagając sobie papierem na którym się piekło, zwijam dalej (tu się już nie klei tak bardzo). Puszysta, pięknie pachnąca i foremna rolada mi wyszła. O smaku jeszcze nie mogę nic napisac, bo sobie stygnie. Generalnie: strach i emocje wcale nie były potrzebne. Robiło się pięknie i szybko a zwijało bez większych problemów. [/QUOTE]

Weryfikacja