Strona główna
Fora
Nowe posty
Przeszukaj fora
Co nowego?
Nowe posty
Nowe komentarze profilowe
Ostatnia aktywność
Użytkownicy
Zarejestrowani użytkownicy
Aktualnie online
Nowe komentarze do profilów
Szukaj komentarzy do profilów
Logowanie
Rejestracja
Szukaj
Szukaj wyłącznie po tytułach wątków
Przez:
Szukaj wyłącznie po tytułach wątków
Przez:
Nowe posty
Przeszukaj fora
Menu
Aplikacja forum
Instaluj
Odpowiedź w wątku
Strona główna
Fora
Przepisy
Kuchenne ABC
Co o gotowaniu i jedzeniu wiedzieć warto
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
Twoja przeglądarka jest nieaktualna i może wyświetlać tę stronę nieprawidłowo.
Powinieneś zaktualizować ją lub skorzystać z
alternatywnej przeglądarki
.
Wiadomość
<blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 1018252" data-attributes="member: 10341"><p><strong>Kariera papryki węgierskiej</strong></p><p> </p><p></p><p> Jako ojczyznę papryki podaje się zazwyczaj Azję, ale bardziej prawdopodobne, że pochodzi ona z tropikalnej Ameryki. Do dzisiaj występuje ta bylina w stanie dzikim w południowym Meksyku, Peru, Brazylii oraz na Antylach. Krzysztof Kolumb zetknął się z nią na wyspach hawajskich, o czym wspomina w swym dzienniku. Także w meldunku jego lekarza okrętowego Chauca z 1494 roku znajduje się wzmianka o użytkowanej na Haiti roślinie ostrzejszej od pieprzu, którą tam zwą <em> agi.</em> Pewne jest, że w Europie najpierw zaczęto uprawiać paprykę w Hiszpanii, następnie w Portugalii, jako roslinę dekoracyjną. Stamtąd powoli dostała się do Anglii, południowej Francji, wreszcie do Europy Środkowej, póżniej – za pośrednictwem greckich i arabskich kupców – do Małej Azji, do krajów arabskich, jak też do Italii i Grecji. Na Węgry przywieżli ją z Grecji południowej Słoweńcy uciekający przed Turkami przez Bułgarię i Serbię, aczkolwiek, według niektórych żródeł, przywędrowała tam z Zachodu. </p><p></p><p> Używana dziś papryka w proszku, której ostrość można dowolnie regulować, jest odkryciem z XIX wieku braci Palffy. Zmiażdżoną paprykę, zmieloną młyńskimi kamieniami, wprowadzono do handlu pod nazwą <em>ró</em><em>zsa </em>(róża) <em>paprika. </em>Technologia ta została opatentowana w 1859 roku. Do dzisiaj według tej receptury usuwa się ze strąka najostrzejsze żyłki – ostrą kapsaicynę – oraz nasiona i kaczan. Kapsaicynę uważano kiedyś za truciznę Obecnie odgrywa ona poważną rolę w lecznictwie, na przykład przygotowuje się z niej wszelkiego rodzaju maści, które podrażniając powierzchnię skóry powoduje lepszy krwioobieg; są też stosowane z powodzeniem przy odmrożeniach i bólach reumatycznych. </p><p></p><p> Nowoczesne młyny paprykowe mielą papryki ostre, półsłodkie i słodkie oraz nie używaną już na Węgrzech paprykę <em>pfeferoni. </em>Uprawia się dziś na Węgrzech wiele rozmaitych odmian papryki, od najłagodniejszej po tzw. paprykę czereśniową, w której zawartość kapsaicyny może być nawet dziesięciokrotnie większa niż w paprykach łagodnych.</p><p></p><p> <ul> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka specjalna </strong> ma żywy czerwony kolor, ognisty połysk, przyjemny, korzenny zapach, jest słodka lub lekko ostra, aromatyczna.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka łagodna </strong>ma kolor jasnoczerwony, nie jest ostra, przyjemnie pachnąca, aromatyczna.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka wyborowa </strong>jest jasnoczerwona, przyjemnie pachnąca, aromatyczna, ma ledwie odczuwalną ostrość.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka szlachetna słodka </strong>jest w kolorze ciemniejszym od wyborowej, aromatyczna, delikatnie ostra, przyjemna w smaku.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka półsłodka</strong> jest jaśniejsza od szlechetnej słodkiej, o przyjemnym, korzennym smaku.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka róża </strong>jest koloru czerwonego, dość ostra.</li> <li data-xf-list-type="ul"><strong>Papryka ostra </strong>ma kolor od jasnobrązowoczerwonego do żółtego i – jak nazwa wskazuje – jest ostra w smaku.</li> </ul><p> Papryka to ulubiona przyprawa węgierskiej kuchni; właśnie dzięki niej węgierskie potrawy zyskały sobie rozgłos. Na całym świecie. Stosowanie jej jest bardzo rozmaite, zależnie od regionu. Przyprawia się nią zupy rybne <em>– hal</em><em>ászlé, </em>słynne gulasze, inne potrawy mięsne i rybne, słoninę, zasmażane jarzyny, sałaty, sery, sosy itp. Do zagęszczania potraw jest o wiele lepsza od mąki, która tłumi ich oryginalny smak. W przemysłach przetwórczym i piekarniczym także używa się papryki w dużych ilościach.</p><p></p><p> Ważna jest zasada, że papryki nie można długo smażyć na wrzącym tłuszczu, ponieważ podczas karmelizacji traci ładny czerwony kolor, brązowieje i staje się gorzka. Sztuka polega na tym, aby wsypać paprykę do zasmażki, kiedy jest już podrumieniona i szybko dodać trochę wody.</p><p></p><p> Należy pamiętać, że nie wolno nadużywać papryki, gdyż może to spowodować nie zamierzony efekt. Charakterystyczne węgierskie potrawy można wzbogacać smakowo dodając &#8222;czuszki&#8221;, suszonej papryki czereśniowej oraz papryki w strąkach ( w całości lub rozdrobnionej). Ale nie wszyscy to lubią, dlatego nie należy ostrej papryki gotować w potrawie. Bardziej wskazane jest podawać ją osobno, na talerzyku, z którego każdy może wziąć tyle, ile sobie życzy.</p><p></p><p> Żródło: Kuchnia węgierska</p><p></p><p> Witold Wieromiej</p><p></p><p> </p><p></p><p> </p></blockquote><p></p>
[QUOTE="seniorka, post: 1018252, member: 10341"] [B]Kariera papryki węgierskiej[/B] Jako ojczyznę papryki podaje się zazwyczaj Azję, ale bardziej prawdopodobne, że pochodzi ona z tropikalnej Ameryki. Do dzisiaj występuje ta bylina w stanie dzikim w południowym Meksyku, Peru, Brazylii oraz na Antylach. Krzysztof Kolumb zetknął się z nią na wyspach hawajskich, o czym wspomina w swym dzienniku. Także w meldunku jego lekarza okrętowego Chauca z 1494 roku znajduje się wzmianka o użytkowanej na Haiti roślinie ostrzejszej od pieprzu, którą tam zwą [I] agi.[/I] Pewne jest, że w Europie najpierw zaczęto uprawiać paprykę w Hiszpanii, następnie w Portugalii, jako roslinę dekoracyjną. Stamtąd powoli dostała się do Anglii, południowej Francji, wreszcie do Europy Środkowej, póżniej – za pośrednictwem greckich i arabskich kupców – do Małej Azji, do krajów arabskich, jak też do Italii i Grecji. Na Węgry przywieżli ją z Grecji południowej Słoweńcy uciekający przed Turkami przez Bułgarię i Serbię, aczkolwiek, według niektórych żródeł, przywędrowała tam z Zachodu. Używana dziś papryka w proszku, której ostrość można dowolnie regulować, jest odkryciem z XIX wieku braci Palffy. Zmiażdżoną paprykę, zmieloną młyńskimi kamieniami, wprowadzono do handlu pod nazwą [I]ró[/I][I]zsa [/I](róża) [I]paprika. [/I]Technologia ta została opatentowana w 1859 roku. Do dzisiaj według tej receptury usuwa się ze strąka najostrzejsze żyłki – ostrą kapsaicynę – oraz nasiona i kaczan. Kapsaicynę uważano kiedyś za truciznę Obecnie odgrywa ona poważną rolę w lecznictwie, na przykład przygotowuje się z niej wszelkiego rodzaju maści, które podrażniając powierzchnię skóry powoduje lepszy krwioobieg; są też stosowane z powodzeniem przy odmrożeniach i bólach reumatycznych. Nowoczesne młyny paprykowe mielą papryki ostre, półsłodkie i słodkie oraz nie używaną już na Węgrzech paprykę [I]pfeferoni. [/I]Uprawia się dziś na Węgrzech wiele rozmaitych odmian papryki, od najłagodniejszej po tzw. paprykę czereśniową, w której zawartość kapsaicyny może być nawet dziesięciokrotnie większa niż w paprykach łagodnych. [LIST][*][B]Papryka specjalna [/B] ma żywy czerwony kolor, ognisty połysk, przyjemny, korzenny zapach, jest słodka lub lekko ostra, aromatyczna. [*][B]Papryka łagodna [/B]ma kolor jasnoczerwony, nie jest ostra, przyjemnie pachnąca, aromatyczna. [*][B]Papryka wyborowa [/B]jest jasnoczerwona, przyjemnie pachnąca, aromatyczna, ma ledwie odczuwalną ostrość. [*][B]Papryka szlachetna słodka [/B]jest w kolorze ciemniejszym od wyborowej, aromatyczna, delikatnie ostra, przyjemna w smaku. [*][B]Papryka półsłodka[/B] jest jaśniejsza od szlechetnej słodkiej, o przyjemnym, korzennym smaku. [*][B]Papryka róża [/B]jest koloru czerwonego, dość ostra. [*][B]Papryka ostra [/B]ma kolor od jasnobrązowoczerwonego do żółtego i – jak nazwa wskazuje – jest ostra w smaku. [/LIST] Papryka to ulubiona przyprawa węgierskiej kuchni; właśnie dzięki niej węgierskie potrawy zyskały sobie rozgłos. Na całym świecie. Stosowanie jej jest bardzo rozmaite, zależnie od regionu. Przyprawia się nią zupy rybne [I]– hal[/I][I]ászlé, [/I]słynne gulasze, inne potrawy mięsne i rybne, słoninę, zasmażane jarzyny, sałaty, sery, sosy itp. Do zagęszczania potraw jest o wiele lepsza od mąki, która tłumi ich oryginalny smak. W przemysłach przetwórczym i piekarniczym także używa się papryki w dużych ilościach. Ważna jest zasada, że papryki nie można długo smażyć na wrzącym tłuszczu, ponieważ podczas karmelizacji traci ładny czerwony kolor, brązowieje i staje się gorzka. Sztuka polega na tym, aby wsypać paprykę do zasmażki, kiedy jest już podrumieniona i szybko dodać trochę wody. Należy pamiętać, że nie wolno nadużywać papryki, gdyż może to spowodować nie zamierzony efekt. Charakterystyczne węgierskie potrawy można wzbogacać smakowo dodając „czuszki”, suszonej papryki czereśniowej oraz papryki w strąkach ( w całości lub rozdrobnionej). Ale nie wszyscy to lubią, dlatego nie należy ostrej papryki gotować w potrawie. Bardziej wskazane jest podawać ją osobno, na talerzyku, z którego każdy może wziąć tyle, ile sobie życzy. Żródło: Kuchnia węgierska Witold Wieromiej [I] [/I] [I] [/I] [/QUOTE]
Wprowadź cytat...
Weryfikacja
Odpowiedz
Strona główna
Fora
Przepisy
Kuchenne ABC
Co o gotowaniu i jedzeniu wiedzieć warto
Top
Bottom
