Odpowiedź w wątku

Wiadomość: <blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 1517432" data-attributes="member: 10341">Stół Przyjaciół kawy  Przy filiżance kawy projektowano krwawe rewolucje, pisano wiersze i obwieszczano nowe mody w sztuce. Kawa zawsze sprzyjała elokwencji, dowcipowi, plotkom i namiętnym dysputom. Jej wyznawcy twierdzą, że ma prawdziwie demokratyczną i towarzyską naturę.  Socjeta kawiarniana zawsze ceniła bardziej od pieniędzy  i pozycji społecznej celny dowcip, inteligentnie opowiedzianą przypowieść,  finezyjną uwagę. Nie znosiła tylko nudziarzy i jeśli do dobrej kawiarni wdzierała się nuda, zaraz zmieniano  lokal i stolik.  Kultura kawiarniana od początku niepokoiła władców i stróżów prawa. Ortodoksyjni muzułmanie nazywali ją trucizną, która powinna być zabroniona przez Koran. Kiedy w połowie XVI wieku pojawiły się w Konstantynopolu pierwsze kawiarnie, opustoszały meczety.  Papież Klemens VIII powołał specjalne konsylium  do oceny kawowego naparu, który wielu biskupów określało jako dar szatana. Ponoć zaparzono czarny i mocny napój, postawiono przed papieżem i całe pomieszczenie przeniknął niezwykły aromat. Klemens VIII wypił kilka łyków i uznał, że smolisty (a więc rzekomo diabelski napój ma orzeżwiającą moc i niepowtarzalny smak. Pobłogosławił cały kociołek.  Niezwykle droga, sprowadzana głównie z Jemenu, była napojem ludzi majętnych.  Siedemnastowieczny i odkrywca krążenia krwi, sir  Wiliam Harvey  cały swój zapas kawy w ilości 56 funtów zapisał London College of Physicians , oczekując, że koledzy przez cały miesiąc będą wspominać go mile przy filiżance kawy. Sam na łożu śmierci prosił o  &#8222;jedno małe ziarenko&#8221;.  To Oświecenie wprowadziło zwyczaj wspólnego picia kawy i  gorących dysput.  Wiek dziewiętnasty rozkochał się  w kawiarnianym życiu i wymyślił kawiarnie literackie, polityczne, artystyczne. Te zastawione  krzesłami, ławami i kanapami lokale, wydawały się wieczne.  Otwarte od rana do nocy przez 365 dni w roku, może poza świętami Bożego Narodzenia i Wielkiejnocy. W upalne niedziele i zimne wieczory pozwalały wyjść z domu i za kilka groszy  spędzić godzinę, dwie w miłym gwarze, kłębach dymu i zapachu świeżo parzonej kawy. Stali bywalcy mieli własne stoliki, a  samotni i przypadkowi przechodnie mogli wejść i przeczytać gazetę.   W latach siedemdziesiątych kawiarnie  opustoszały, bo zapędzony świat nie miał już czasu na bezinteresowne rozmowy przy małej czarnej.  Ale duch kawy znów odżywa i w Warszawie i w Londynie i w Nowym Yorku.  Tłumy wysiadują w Nowym Świecie i w urządzonej w wiedeńskim stylu kawiarni hotelu Sheraton. W centrum londyńskiego Soho, jak za dawnych dobrych czasów, kelnerzy z wystudiowaną nonszalancją podają kawę na 45 sposobów. Ludzie znów spotykają się przy filiżance jednej z najdroższych kaw świata – blue moutain  - lub zwykłej cafe au lait.  Smak i aromat filiżanki kawy                       Gorącą kawę można przyrządzić na nieskończenie wiele sposobów. Inną podaje się na śniadanie, inną podczas pogawędki z przyjaciółmi, po uroczystym obiedzie, jeszcze inną w biurze.  W Meksyku. Jak w wielu innych krajach Ameryki Łacińskiej kawę gotuje się krótko i odcedza przez gęste sitko lub płótno. Ma często słodki,  korzenny smak dzięki  stosowaniu nierafinowanego cukru i cynamonu. Nad Bosforem przygotowuje się ją w maleńkich tygielkach, a warstwa kawy na dnie jest tak gęsta, że wetknięta w nią łyżeczka utrzymuje się w pozycji pionowej. W Niemczech napar jest zazwyczaj tak słaby, że mieszkańcy południa Europy, wypijający trzy łyki niezwykle mocnej kawy espresso, mówią o tamtej, że jest gorącą przybrudzoną wodą. W Egipcie podaje się kawę, która została błyskawicznie ugotowana wraz z wrzącym cukrem karmelem. W Paryżu zaprawia się ją często gożdzikami,  cynamonem, skórką z pomarańczy lub cytryny. Irlandzka ma w sobie wspaniałą śmietankę lub dobrą whisky. Skandynawowie odkryli kawę iskrzącą się od białka. Amerykanie, choć wypijają jej całe litry, maja zwyczaj zaparzania całego dzbanka dość cienkiej kawy i popijania tego płynu przez cały, długi dzień.  Co lubi kawa  * Idealnie czyste, myte zwykłą solą lub sodą naczynia i żródlaną, niezbyt twardą  wodę.  Wody nie należy gotować, wystarczy doprowadzić ją do &#8222;białego wrzenia&#8221;.  *Naczynia z porcelany, kamionki, szkła, srebra, miedzi i cyny. Inne zmieniają smak naparu.  * Świeżość, zawsze świeżość – ziaren niedawno palonych i naparu.  * Kawa jest kapryśna i wymagająca. Dobrze czuje się w towarzystwie starannie  dobranych ingrediencji. Oto krótka lista niezawodnych dodatków do kawy;  słodkie mleko i śmietanka, szczególnie ubita z odrobiną cukru i kakao,  gorzka czekolada, świeżo skrojona skórka z cytryny lub pomarańczy, alkohol, a zwłaszcza koniak, rum i whisky; rozmaite korzenne przyprawy – cynamon –gożdziki i kardamon, a także banany, lody o wszelkich smakach oraz wanilię i migdały, prażone figi, cykoria.  W odpowiednim wątku, wpiszę kilka przetestowanych, różniących się smakiem i ingrediencjami kaw.  Mam nadzieję, że większość z Was znajdzie w nich coś dla siebie.Żródło:Smaki i aromaty</blockquote>

Weryfikacja

Top Bottom