Odpowiedź w wątku

Wiadomość

<blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 887388" data-attributes="member: 10341">Cydr&nbsp; i calvados&nbsp; &nbsp; Ten napój z jabłek podaje się we Francji w każdym bistro, w Anglii zawsze jest w pubie, a w Niemczech w każdym domu. Cydr produkują na skalę przemysłową Francuzi, Anglicy, Szwajcarzy, Austriacy i Rosjanie, ale najlepszy pochodzi z rejonu Pays d&amp;#8217;Auge w Normandii. Przechowywany jest w butelkach&nbsp; zabezpieczonych takim korkiem jak szampan, ponieważ ciągle odbywa się fermentacja i cidre po otwarciu lekko musuje. Wiejski cidre ma gorzkawy, wytrawny smak, z wyczuwalnym aromatem świeżo zebranych jabłek. &nbsp; W Polsce nie przyjął się, choć kiedyś w sadach rosły odpowiednie odmiany kwaśnych i cierpkich jabłek. Jeśli ma się takie jabłka, można podjąć próbę nastawienia &amp;#8222;wiejskiego&amp;#8221; cydru. Moszcz miesza się z drożdżami, dodaje trochę cukru i nastawia do fermentacji.&nbsp; Po ściągnięciu cydru znad osadu, dosładzamy go do smaku, zlewamy do butelek i pasteryzujemy (bez pasteryzacji domowy cydr będzie fermentować z powodu niskiej zawartości alkoholu – ok.5 % ). Należy pamiętać o komorze powietrznej i o niezbyt mocnym wkładaniu korka, który zamykamy szczelnie dopiero po ogrzaniu butelek. Teraz napój nadaje się do przechowywania, ale należy liczyć się z tym, że nigdy nie będzie klarowny. &nbsp; Z cydru robi się słynną wódkę jabłkową – calvados.&nbsp; Po destylacji, czasem dwukrotnej, wódkę wlewa się do dębowych beczek i poddaje dojrzewaniu.&nbsp; Im młodszy jest calvados, tym wyrażniej wyczuwa się w nim smak i aromat jabłek.&nbsp; W starym calvadosie przeważają zapachy pochodzące z drewna beczek. &nbsp; W Normandii, ojczyżnie calvadosu, pije się najczęściej młodą wódkę jabłkową – nieco ostrą i drapiącą gardło. Rano, jako dodatek do porannej kawy, potem podczas obiadu – między daniami. Kieliszek jabłkowej brandy ma przewiercać dziurę w żołądku i torować drogę następnym daniom. Stąd nazwa &amp;#8222;trou normand&amp;#8221;, czyli normandzka dziura.</blockquote>

[QUOTE="seniorka, post: 887388, member: 10341"] [B]Cydr i calvados[/B] [B] [/B] Ten napój z jabłek podaje się we Francji w każdym bistro, w Anglii zawsze jest w pubie, a w Niemczech w każdym domu. Cydr produkują na skalę przemysłową Francuzi, Anglicy, Szwajcarzy, Austriacy i Rosjanie, ale najlepszy pochodzi z rejonu Pays d’Auge w Normandii. Przechowywany jest w butelkach zabezpieczonych takim korkiem jak szampan, ponieważ ciągle odbywa się fermentacja i cidre po otwarciu lekko musuje. Wiejski cidre ma gorzkawy, wytrawny smak, z wyczuwalnym aromatem świeżo zebranych jabłek. W Polsce nie przyjął się, choć kiedyś w sadach rosły odpowiednie odmiany kwaśnych i cierpkich jabłek. Jeśli ma się takie jabłka, można podjąć próbę nastawienia „wiejskiego” cydru. Moszcz miesza się z drożdżami, dodaje trochę cukru i nastawia do fermentacji. Po ściągnięciu cydru znad osadu, dosładzamy go do smaku, zlewamy do butelek i pasteryzujemy (bez pasteryzacji domowy cydr będzie fermentować z powodu niskiej zawartości alkoholu – ok.5 % ). Należy pamiętać o komorze powietrznej i o niezbyt mocnym wkładaniu korka, który zamykamy szczelnie dopiero po ogrzaniu butelek. Teraz napój nadaje się do przechowywania, ale należy liczyć się z tym, że nigdy nie będzie klarowny. Z cydru robi się słynną wódkę jabłkową – calvados. Po destylacji, czasem dwukrotnej, wódkę wlewa się do dębowych beczek i poddaje dojrzewaniu. Im młodszy jest calvados, tym wyrażniej wyczuwa się w nim smak i aromat jabłek. W starym calvadosie przeważają zapachy pochodzące z drewna beczek. W Normandii, ojczyżnie calvadosu, pije się najczęściej młodą wódkę jabłkową – nieco ostrą i drapiącą gardło. Rano, jako dodatek do porannej kawy, potem podczas obiadu – między daniami. Kieliszek jabłkowej brandy ma przewiercać dziurę w żołądku i torować drogę następnym daniom. Stąd nazwa „trou normand”, czyli normandzka dziura. [/QUOTE]

Weryfikacja