Odpowiedź w wątku

Wiadomość: <blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 895414" data-attributes="member: 10341">Masło maślane    Jak wiadomo, masło to tłuszcz jadalny otrzymywany z mleka. Składa się w 82% z tłuszczu i 16% z wody. Nazwa ta zastrzeżona jest wyłącznie dla produktów bez domieszek tłuszczów roślinnych. Wytwarzane było od wieków, głównie przez ludy koczownicze z euroazjatyckich równin. Wiadomo, że już 3,5 tysiąca lat przed naszą erą plemiona, które osiedliły się w Sumerze, ubijały masło w specjalnie do tego przeznaczonych maselnicach. 2000 lat później egipski korsarz z czasów XVIII Dynastii zapisał w swoich wspomnieniach, że został poczęstowany różnego rodzaju serami i masłem przez wodza Beduinów zamieszkujących północno-wschodni Synaj. Metodę otrzymywania masła z mleka znali także Celtowie, Wikingowie i Normanowie. Było ono natomiast prawie w ogóle nie znane w rejonie śródziemnomorskim – ani starożytni Grecy, ani Rzymianie nie używali go, preferując oliwę z oliwek. Ten stan rzeczy trwał tam wyjątkowo długo – aż do XV wieku. Wcześniej do masła przekonali się Francuzi, ale i tam proces ten przebiegał powoli.  Co ciekawe, przez wiele dziesiątek lat z masłem miał problem Kościół Katolicki, który nie wiedział, czy w przeciwieństwie do tłuszczu wieprzowego, można je zaliczyć do produktów chudych, których spożywanie podczas postu nie jest grzechem. Na wszelki wypadek zabroniono wiernym jedzenia masła w tym okresie i polecono zastępować je oliwą. Jednak dla smakoszy masła, oliwa była całkowicie nie do przyjęcia, w związku z tym ci, których było na to stać, kupowali u papieży dyspensę. Z przywileju tego skwapliwie skorzystali m.in.: król Francji Karol V i Anna Bretońska, a z czasem nawet całe kraje – Francja, Niemcy, Węgry i Czechy. Ze sprzedaży zezwoleń na spożywanie masła podczas postu, Kościół czerpał niezłe zyski – za pieniądze zdobyte w ten sposób zbudowano m.in. Maślaną Wieżę w Rouen. Z czasem rygory złagodniały. Nie tylko dlatego, że nie wszyscy gustowali w oliwie, ale przede wszystkim ze względów ekonomicznych – w czasie postu wydawano horrendalne sumy na import oliwy, podczas gdy przymusowy przestój w produkcji masła przynosił co roku ogromne straty.  Do XVIII w. wyrób masła odbywał się metodą domową ze śmietany otrzymywanej z tzw. &#8222;odstoju&#8221;. Masło ubijano w maselnicach, zwanych także kierzniami. Istną rewolucją produkcji masła było wprowadzenie wirówek, w których wykorzystano siłę odśrodkową do oddzielenia śmietanki. Pierwszą taką nowoczesną maselnicę skonstruował W. Lefeldt w 1877 roku.   Jeszcze przed II wojną światową w Polsce masło produkowane było z najświeższej śmietanki, odwirowanej z surowego,  a nie jak dzisiaj pasteryzowanego mleka, miało ów trudny do podrobienia orzechowy smak i zapach.  Zniknęło z rynku gdzieś ćwierć wieku temu, ponieważ proces jego przygotowywania musi być szczególnie staranny i szybki – ale właśnie dlatego takie masło jest wyjątkowym rarytasem. Mimo unijnych zaleceń pasteryzowania mleka,  (ten proces zabija bakterie), ciągle produkuje się je w kilku regionach Francji  i ma ono upragniony status AOC.  Jest drogie, ale producenci nie mają najmniejszego problemu ze zbytem.  W drugiej połowie XIX wieku uruchomiono w Manchesterze pierwszą fabrykę produkującą masło na przemysłowa skalę. I to był początek końca prawdziwego wiejskiego masła.   Produkcja  dobrego masła, nawet tego na skalę przemysłową,  rozpoczyna się już od selekcji surowca, czyli mleka. Musi być ono najwyższej jakości. W regionach, które słyną na świecie z doskonałego masła, krowy pasą się na łąkach porośniętych soczystą trawą i licznymi gatunkami ziół. Potem są kolejne etapy, od których zależy jego ostateczny smak: wirowanie mleka, pasteryzacja, odgazowanie i dojrzewanie śmietanki, zmaślanie, płukanie w czystej wodzie ziaren masła, solenie, wygniatanie nadmiaru wody i w końcu formowanie.   Mimo histerii cholesterolowej na świecie zjada się ciągle dużo masła, ponieważ reklamowana margaryna ma także poważne wady jako produkt dietetyczny, a w dodatku nieporównanie gorszy smak. Oczywiście, masło zawiera zły cholesterol, ale jest lekkostrawne i jedzone z umiarem  nikogo nie zabije.  Jego wartość kaloryczna (750 kcal w 100 g) jest niższa od smalcu (896 kcal), słoniny (770kcal) i innych olejów jadalnych (900kcal). Spośród wszystkich tłuszczów naturalnych tylko masło zawiera tak niezbędną, szczególnie dla dzieci, witaminę A, i to w pokażnych ilościach.  I warto pamiętać, że masło jest tłuszczem najłatwiej przyswajalnym przez organizm człowieka.  Zawiera dużo niskocząsteczkowych kwasów tłuszczowych, których oleje nie mają wcale. Mimo to niechętnie jadamy masło. Inne nacje, również dbające o zdrowie, zjadają go całkiem sporo. Są to Niemcy, Francuzi, a przede wszystkim Nowozelandczycy.   Żródło: <a href="http://www.nawidelcu.pl-/" target="_blank">www.nawidelcu.pl-</a> Dorota Mrówka  &#8222;Smaki i aromaty&#8221; Iza Michalska</blockquote>

Weryfikacja

Top Bottom