Odpowiedź w wątku

Wiadomość

<blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 941475" data-attributes="member: 10341">Europejska stolica karnawału&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &amp;#8222;Marzenie senne na wodzie&amp;#8221; – tak w XIX wieku Karol Dickens&nbsp; opisał Wenecję. Gdy się patrzy na miasto zza karnawałowej maski, widać, jak&nbsp; trafne to było określenie. &nbsp; &nbsp; Zabawy karnawałowe odbywały się w Wenecji najprawdopodobniej&nbsp; już w XI wieku. Dwieście lat póżniej Senat Republiki ogłosił wigilię środy&nbsp; popielcowej&nbsp; dniem świątecznym, karnawał&nbsp; stał się jednym z ważniejszych wydarzeń w życiu mieszkańców miasta. Oficjalnie&nbsp; karnawał rozpoczynał się 26 grudnia – od tego dnia wolno było się przebierać i&nbsp; nosić karnawałowe maski. Główne obchody przypadały na okres od tłustego&nbsp; czwartku do środy popielcowej.&nbsp; Miasto&nbsp; kochało karnawał. Z tej okazji weneccy cukiernicy przygotowywali specjalne&nbsp; ciasteczka okrągłe fritole z dziurką w środku, smażone w głębokim oleju,&nbsp; chrupiące galani, crostoli czy castagnole z orzeszkami pinii.&nbsp; Tradycyjnie też wypiekano pączki nadziewane kremem zabaglione.&nbsp; &nbsp; Kiedy Republika Wenecka podupadła i miasto straciło dawny&nbsp; blask, stopniowo zaczęły zanikać karnawałowe zwyczaje.&nbsp; Pod koniec XVIII stulecia&nbsp; Napoleon wkroczył do Włoch, podbił miasto,&nbsp; usunął ostatniego z dożów&nbsp; i zakazał&nbsp; świętowania w czasie karnawału.&nbsp;&nbsp; Potem&nbsp; Wenecja trafiła w ręce Austriaków, którzy równie niechętnie patrzyli na każdą&nbsp; ekstrawagancję jak i Francuzi. W 1866 roku miasto zostało przyłączone do&nbsp; Zjednoczonego Królestwa Włoch, ale tradycja karnawału odżyła tak naprawdę&nbsp; dopiero w drugiej połowie ubiegłego wieku.&nbsp;&nbsp; Od tej pory władze miejskie wraz ze specjalnie powołanym komitetem&nbsp; zajmują się organizowaniem i&nbsp; przygotowywaniem imprez karnawałowych, odbywających się co roku&nbsp; przez dziesięć kolejnych dni poprzedzających&nbsp; środę popielcową. &nbsp; &nbsp; Sygnałem&nbsp; do rozpoczęcia zabawy jest Lot Anioła, nazywany też czasem Lotem Kolombiny. W&nbsp; niedzielę przed tłustym czwartkiem , w południe na placu św. Marka&nbsp;&nbsp; figurka z papier mâch&amp;#232;&nbsp; przedstawiająca aniołka lub Kolombinę&nbsp; zjeżdża po linie z Kampanili. Kiedy jest w połowie drogi , wysypuje się z niej&nbsp; chmura konfetii. Od tej chwili do północy w ostatki, dzień i&nbsp; noc, jak dawniej, trwa zabawa.&nbsp; Postacie w maskach i karnawałowych strojach,&nbsp; tajemnicze, nierozpoznawalne, wypełniają place, placyki i uliczki. Przechadzają&nbsp; się, rozmawiają, przesiadują w kawiarniach, tańczą, popijają grzane wino. Gdy zgłodnieją,&nbsp; regenerują siły seppioline alla veneziana – daniem z kałamarnicy w sosie&nbsp; atramentowym podawanym z polentą, fogato alla veneziana – pyszną&nbsp; wątróbką cielęcą&nbsp; z cebulą, czy bordo&nbsp; di pesce – rozgrzewającą zupą rybną.&nbsp;&nbsp; Po chwili znów porywa ich korowód przebierańców, unosząc na kolejne przedstawienie,&nbsp; koncert czy pokaz sztucznych ogni.&nbsp; &nbsp; Żrodło:&nbsp; miesięcznik &amp;#8222;Kuchnia&amp;#8221;&nbsp; &nbsp; Fragmenty&nbsp; artykułu pani Gabrieli Kotkowskiej&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</blockquote>

[QUOTE="seniorka, post: 941475, member: 10341"] [B]Europejska stolica karnawału[/B] [B] [/B] [I]„Marzenie senne na wodzie” – tak w XIX wieku Karol Dickens opisał Wenecję. Gdy się patrzy na miasto zza karnawałowej maski, widać, jak trafne to było określenie. [/I] Zabawy karnawałowe odbywały się w Wenecji najprawdopodobniej już w XI wieku. Dwieście lat póżniej Senat Republiki ogłosił wigilię środy popielcowej dniem świątecznym, karnawał stał się jednym z ważniejszych wydarzeń w życiu mieszkańców miasta. Oficjalnie karnawał rozpoczynał się 26 grudnia – od tego dnia wolno było się przebierać i nosić karnawałowe maski. Główne obchody przypadały na okres od tłustego czwartku do środy popielcowej. Miasto kochało karnawał. Z tej okazji weneccy cukiernicy przygotowywali specjalne ciasteczka okrągłe [I]fritole [/I]z dziurką w środku, smażone w głębokim oleju, chrupiące [I]galani, crostoli[/I] czy [I]castagnole [/I]z orzeszkami pinii. Tradycyjnie też wypiekano pączki nadziewane kremem [I]zabaglione.[/I] Kiedy Republika Wenecka podupadła i miasto straciło dawny blask, stopniowo zaczęły zanikać karnawałowe zwyczaje. Pod koniec XVIII stulecia Napoleon wkroczył do Włoch, podbił miasto, usunął ostatniego z dożów i zakazał świętowania w czasie karnawału. Potem Wenecja trafiła w ręce Austriaków, którzy równie niechętnie patrzyli na każdą ekstrawagancję jak i Francuzi. W 1866 roku miasto zostało przyłączone do Zjednoczonego Królestwa Włoch, ale tradycja karnawału odżyła tak naprawdę dopiero w drugiej połowie ubiegłego wieku. Od tej pory władze miejskie wraz ze specjalnie powołanym komitetem zajmują się organizowaniem i przygotowywaniem imprez karnawałowych, odbywających się co roku przez dziesięć kolejnych dni poprzedzających środę popielcową. Sygnałem do rozpoczęcia zabawy jest Lot Anioła, nazywany też czasem Lotem Kolombiny. W niedzielę przed tłustym czwartkiem , w południe na placu św. Marka figurka z [I]papier mâchè [/I]przedstawiająca aniołka lub Kolombinę zjeżdża po linie z Kampanili. Kiedy jest w połowie drogi , wysypuje się z niej chmura konfetii. Od tej chwili do północy w ostatki, dzień i noc, jak dawniej, trwa zabawa. Postacie w maskach i karnawałowych strojach, tajemnicze, nierozpoznawalne, wypełniają place, placyki i uliczki. Przechadzają się, rozmawiają, przesiadują w kawiarniach, tańczą, popijają grzane wino. Gdy zgłodnieją, regenerują siły [I]seppioline alla veneziana – [/I]daniem z kałamarnicy w sosie atramentowym podawanym z polentą, [I]fogato alla veneziana – [/I]pyszną wątróbką cielęcą z cebulą, czy [I]bordo di pesce – [/I]rozgrzewającą zupą rybną. Po chwili znów porywa ich korowód przebierańców, unosząc na kolejne przedstawienie, koncert czy pokaz sztucznych ogni. Żrodło: miesięcznik „Kuchnia” Fragmenty artykułu pani Gabrieli Kotkowskiej [I] [/I] [I] [/I] [/QUOTE]

Weryfikacja