Odpowiedź w wątku

Wiadomość

<blockquote data-quote="seniorka" data-source="post: 965247" data-attributes="member: 10341">Kuchnia warszawska&nbsp; &nbsp; Podstawę kuchni warszawskiej stanowią dania staropolskie, wzbogacone wpływami zagranicznymi.&nbsp; Co i jak jadano w Warszawie , o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1939 roku, zawsze było związane z losami ludzi i miasta, z burzliwymi wydarzeniami politycznymi, okresami spokoju i dostatku, a także z wojnami. &nbsp; Nasi przodkowie gustowali w potrawach mięsnych, tłustych, mocno doprawianych korzeniami.&nbsp; Podawano je głównie z kaszami i grochem. Gotowano wiele zawiesistych zup i sosów. Niezwykle częste wówczas posty zmuszały do jedzenia dużej ilości ryb.&nbsp; Polacy zasłynęli więc ze znakomitego i różnorodnego ich przyrządzania.&nbsp; Mnóstwo potraw sporządzano tez z grzybów. &nbsp; Gdy Warszawa stała się stolicą Polski, kuchnia warszawska zaczęła ulegać szybkim przeobrażeniom.&nbsp; Jako dworzanie, wojskowi, rękodzielnicy przybywali tu cudzoziemcy – Niemcy, Włosi, Szkoci i oczywiście kupcy z Orientu, głównie Ormianie i Grecy. Oprócz towarów przywozili swoje przyzwyczajenia kulinarne i zostawiali ich ślad w warszawskiej kuchni. &nbsp;&nbsp; Z kolei nasz sposób przyrządzania wołowiny i cielęciny, a także sosów – chrzanowego, śliwkowego czy cebulowego – zyskał uznanie w oczach cudzoziemców już w XVI wieku. W póżniejszym okresie dzięki Francuzom w rodzimym menu modne stały się wywary z mięsa i jarzyn oraz lekkie sosy. Przyjęły się farsze.&nbsp; Od połowy XIX wieku zaczyna się trwajacy ponad pół wieku wpływ kuchni żydowskiej – z jej specjałami z gęsi, podrobów czy jajek – na kuchnię warszawską.&nbsp; Kuchnia stolicy przez wieki chłonęła wszystko co najlepsze u obcych, udoskonalała się i spolszczała cudzoziemszczyznę.&nbsp; Żródłó:&nbsp; miesięcznik &amp;#8222;Moje Gotowanie&amp;#8221;</blockquote>

[QUOTE="seniorka, post: 965247, member: 10341"] [B]Kuchnia warszawska[/B] [B] [/B] Podstawę kuchni warszawskiej stanowią dania staropolskie, wzbogacone wpływami zagranicznymi. Co i jak jadano w Warszawie , o której pierwsze wzmianki pochodzą z 1939 roku, zawsze było związane z losami ludzi i miasta, z burzliwymi wydarzeniami politycznymi, okresami spokoju i dostatku, a także z wojnami. Nasi przodkowie gustowali w potrawach mięsnych, tłustych, mocno doprawianych korzeniami. Podawano je głównie z kaszami i grochem. Gotowano wiele zawiesistych zup i sosów. Niezwykle częste wówczas posty zmuszały do jedzenia dużej ilości ryb. Polacy zasłynęli więc ze znakomitego i różnorodnego ich przyrządzania. Mnóstwo potraw sporządzano tez z grzybów. Gdy Warszawa stała się stolicą Polski, kuchnia warszawska zaczęła ulegać szybkim przeobrażeniom. Jako dworzanie, wojskowi, rękodzielnicy przybywali tu cudzoziemcy – Niemcy, Włosi, Szkoci i oczywiście kupcy z Orientu, głównie Ormianie i Grecy. Oprócz towarów przywozili swoje przyzwyczajenia kulinarne i zostawiali ich ślad w warszawskiej kuchni. Z kolei nasz sposób przyrządzania wołowiny i cielęciny, a także sosów – chrzanowego, śliwkowego czy cebulowego – zyskał uznanie w oczach cudzoziemców już w XVI wieku. W póżniejszym okresie dzięki Francuzom w rodzimym menu modne stały się wywary z mięsa i jarzyn oraz lekkie sosy. Przyjęły się farsze. Od połowy XIX wieku zaczyna się trwajacy ponad pół wieku wpływ kuchni żydowskiej – z jej specjałami z gęsi, podrobów czy jajek – na kuchnię warszawską. Kuchnia stolicy przez wieki chłonęła wszystko co najlepsze u obcych, udoskonalała się i spolszczała cudzoziemszczyznę. Żródłó: miesięcznik „Moje Gotowanie” [/QUOTE]

Weryfikacja