Ile Flottante - Pływająca wyspa

Ile Flottante
{pływająca wyspa}



Podobna do Zupy Nic, chociaż ta którą ja pamietam z dzieciństwa nie miała konsystencji kremu, a była bardziej rzadka.

Przepis jest bardzo prosty, ja korzystałam z książki Mireille Guiliano "Francuzki nie tyją"

Potrzeba:
2,5 szklanki pełnego mleka
2/3 szklanki plus 1 łyżka stołowa drobnego cukru
1 łyżeczka waniliowego ekstraktu (lub laska wanilii rozkrojona wzdłuż)
4 jajka
szczypta soli
kakao lub karmel do podania

W dużym rondlu zagotować mleko. Dodać 1/3 szklanki cukru i ziarenka wyjęte z laski wanilii. Przykryć i zdjąć z ognia.
Rozbić jajka i oddzielić żółtka od białek.
Białka ubić ze szczyptą soli, pod koniec dodać stopniowo łyżkę cukru. Piana musi być ubita na sztywno.
Postawić rondelek z mlekiem na ogniu i zagotować. Zmniejszyć płomień.
Łyżką nabierać porcję piany i wkładać na mleko. Gotować przez 2 minuty, potem delikatnie przewracać na drugą stronę i gotować następne 2 minuty. Wyjąć i osączyć na czystej ściereczce.
Przygotować creme anglaise: do żółtek dodać pozostałe 1/3 szklanki cukru i ubić, aż masa będzie prawie biała. Cienką strużką wlewać gorące mleko (to spod bez), intensywnie miksując. Następnie przelać całość spowrotem do rondelka, postawić na malym ogniu i podgrzewać (nie gotując) przez ok. 3 min aż krem się zagęści.
Wlewać krem do miseczek i nakładać na wierzch wyspy z białek. Przy ładniejszych niż moja bezach (widziałam naprawdę fantazyjne kształty w necie, albo proste kominki wyjęte z ramekina- prawdopodobnie nie gotowane na mleku a ścięte w mikrofali) można wykładać je na krem rozlany na płaskim talerzu. Można posypac kakao, polać karmelem lub przyozdobic karmelowymi niteczkami (mam w planie, jak zrobię to wrzucę fotkę

{ps} W książce jest jeszcze pomysł na ulepszenie tego deseru (wg Mamie autorki): do creme anglaise dodawała łyżkę rumu, a białka czasami posypywała startą, dobrą czekoladą.

Vana, powiem Ci, że mój wybredny mężunio, który niejeden deser spałaszował we francuskiej knajpce był,o dziwo! - oczarowany Nie spodziewałam się tego, raczej krytyki w stylu: to zupełnie inaczej powinno smakowa, ale wydziwiasz kobito itp.

Yrso, jeśli chodzi o podanie to różne źródła podają, że można i na ciepło (od razu po przygotowaniu) i na zimno, choć tak sobie wnioskuję, że chyba wersja na zimno jest popularniejsza i bardziej "tradycyjna". Ta na ciepło to bliższa pewnie Zupie Nic.
W książce pani M. pisze, że jej Mama robiła ten deser dzień wcześniej, wieczorem, wlewała creme anglaise do miseczek w których miał być podany deser i wkładała do lodówki a ugotowane i odsączone bezy przykrywała i też chowała na noc w lodówce.

Zdaję się zatem na Was, kochane, tradycyjne Ile Flottante tylko w wersji na zimno!
Beo, dziękuję