Kabaczek
Z racji podobieństwa i pokrewieństwa często mylony jest z cukinią. Ale tak to już bywa, gdy należy się do jednej rodziny (dyniowatych).
Jak więc odróżnić te dwa warzywa? Kabaczek, zwany też dynią szparagową, jest od cukinii większy, bardziej pękaty i jaśniej ubarwiony – w zależności od odmiany może mieć kolor jasnozielony z ciemnymi smugami, seledynowy lub żółtozłoty. Cukinia natomiast zwykle ma barwę ciemnozieloną, często z białymi cętkami lub też żółtą. W smaku warzywa są bardzo podobne – łagodne, choć cukinia uchodzi za nieco bardziej subtelną.
Kabaczek cieszy się ogromną popularnością mw krajach środziemnomorskich oraz w południowej Rosji, a także na Bałkanach. Jest zdrowy: zawiera między innymi wapń, potas, oraz witaminy C, PP i B. Lekkostrawny, odkwasza organizm, poprawia przemianę materii i – ciekawostka – nie kumuluje metali ciężkich. A przy tym możemy się nim objadać bezkarnie – 100 g to tylko 15 – 20 kcal.
Najsmaczniejsze są kabaczki niezupełnie wyrośnięte – takie o długości 25 cm. Można je jeść ze skórką, ale większe lepiej obrać – skórka jest dość twarda.
Najczęściej robi się z nich zupy, sałatki i surówki, zapiekanki i przetwory (zwykle w oleju, ziołach i przyprawach). Są dobrym dodatkiem do leczo i ratatouille. Nieżle smakują panierowane w bułce tartej lub cieście, nadają się do faszerowania. Wychodzą z nich też pyszne placuszki – robi się je podobnie do ziemniaczanych.
Żródło: miesięcznik Kuchnia
Z racji podobieństwa i pokrewieństwa często mylony jest z cukinią. Ale tak to już bywa, gdy należy się do jednej rodziny (dyniowatych).
Jak więc odróżnić te dwa warzywa? Kabaczek, zwany też dynią szparagową, jest od cukinii większy, bardziej pękaty i jaśniej ubarwiony – w zależności od odmiany może mieć kolor jasnozielony z ciemnymi smugami, seledynowy lub żółtozłoty. Cukinia natomiast zwykle ma barwę ciemnozieloną, często z białymi cętkami lub też żółtą. W smaku warzywa są bardzo podobne – łagodne, choć cukinia uchodzi za nieco bardziej subtelną.
Kabaczek cieszy się ogromną popularnością mw krajach środziemnomorskich oraz w południowej Rosji, a także na Bałkanach. Jest zdrowy: zawiera między innymi wapń, potas, oraz witaminy C, PP i B. Lekkostrawny, odkwasza organizm, poprawia przemianę materii i – ciekawostka – nie kumuluje metali ciężkich. A przy tym możemy się nim objadać bezkarnie – 100 g to tylko 15 – 20 kcal.
Najsmaczniejsze są kabaczki niezupełnie wyrośnięte – takie o długości 25 cm. Można je jeść ze skórką, ale większe lepiej obrać – skórka jest dość twarda.
Najczęściej robi się z nich zupy, sałatki i surówki, zapiekanki i przetwory (zwykle w oleju, ziołach i przyprawach). Są dobrym dodatkiem do leczo i ratatouille. Nieżle smakują panierowane w bułce tartej lub cieście, nadają się do faszerowania. Wychodzą z nich też pyszne placuszki – robi się je podobnie do ziemniaczanych.
Żródło: miesięcznik Kuchnia
Ostatnią edycję dokonał moderator: