Minestra
Zwana wielką zupą, została uznana nie tylko przez wielkich smakoszy za najwspanialszą jarzynowa świata.
Zupy nie są podstawą włoskiej kuchni, ale minestrone zdobyła światową sławę. Legenda mówi, że wymyślili ją włoscy mnisi, którzy uprawiali warzywa, owoce i zioła w przyklasztornych ogrodach. Znalazło się w niej wiele różnych warzyw, makaron, aromatyczne przyprawy, mogła więc stanowić kompletny posiłek. Przed wiekami właśnie w klasztorach często zatrzymywali się pielgrzymi i inni wędrowcy. Wracając do swoich domów rozsławiali tę starą włoską potrawę.
We Włoszech istnieje wiele przepisów na zupę – z bobu, soczewicy, fasoli, kapusty, brokułów, dzikiej cykorii, botwiny, szpinaku i bazylii. Minestrone to minestra z dodatkiem mięsa. Jest jeszcze minestrina - lekka zupka jarzynowa na bulionie. Dzisiejsze włoskie gospodynie przyrządzają tę zupę ze wszystkiego, co znajdą na targu lub wyhodują w ogródku. Zawsze jednak musza się w niej znależć jarzyny, makaron lub kluski, a w mediolańskiej wersji ryż zamiast makaronu. Im więcej warzyw, tym lepiej, ale powinno być proporcjonalnie każdego składnika, mniej więcej po 10 – 15 dkg. Istotny jest także dodatek ziół – bazylii, natki pietruszki, liścia laurowego. Zupa powinna być gotowana dość długo, około 90 minut. Na 20 minut przed końcem dodaje się makaron lub ryż i koniecznie doprawia czosnkiem oraz posypuje parmezanem. Częstym dodatkiem do tej zupy jest pesto z bazylii. Składniki zależą od regionu. Najpopularniejsza minestra – toskańska powstaje z białej fasoli, selera, cebuli, groszku, pomidorów, czosnku i makaronu. A genueńczycy jedzą ją z dynią, kapustą, bobem, cukinią i czerwoną fasolą.
Żródło: miesięcznik „Moje Gotowanie”
Zwana wielką zupą, została uznana nie tylko przez wielkich smakoszy za najwspanialszą jarzynowa świata.
Zupy nie są podstawą włoskiej kuchni, ale minestrone zdobyła światową sławę. Legenda mówi, że wymyślili ją włoscy mnisi, którzy uprawiali warzywa, owoce i zioła w przyklasztornych ogrodach. Znalazło się w niej wiele różnych warzyw, makaron, aromatyczne przyprawy, mogła więc stanowić kompletny posiłek. Przed wiekami właśnie w klasztorach często zatrzymywali się pielgrzymi i inni wędrowcy. Wracając do swoich domów rozsławiali tę starą włoską potrawę.
We Włoszech istnieje wiele przepisów na zupę – z bobu, soczewicy, fasoli, kapusty, brokułów, dzikiej cykorii, botwiny, szpinaku i bazylii. Minestrone to minestra z dodatkiem mięsa. Jest jeszcze minestrina - lekka zupka jarzynowa na bulionie. Dzisiejsze włoskie gospodynie przyrządzają tę zupę ze wszystkiego, co znajdą na targu lub wyhodują w ogródku. Zawsze jednak musza się w niej znależć jarzyny, makaron lub kluski, a w mediolańskiej wersji ryż zamiast makaronu. Im więcej warzyw, tym lepiej, ale powinno być proporcjonalnie każdego składnika, mniej więcej po 10 – 15 dkg. Istotny jest także dodatek ziół – bazylii, natki pietruszki, liścia laurowego. Zupa powinna być gotowana dość długo, około 90 minut. Na 20 minut przed końcem dodaje się makaron lub ryż i koniecznie doprawia czosnkiem oraz posypuje parmezanem. Częstym dodatkiem do tej zupy jest pesto z bazylii. Składniki zależą od regionu. Najpopularniejsza minestra – toskańska powstaje z białej fasoli, selera, cebuli, groszku, pomidorów, czosnku i makaronu. A genueńczycy jedzą ją z dynią, kapustą, bobem, cukinią i czerwoną fasolą.
Żródło: miesięcznik „Moje Gotowanie”
Ostatnią edycję dokonał moderator: