Zupa dziadowska*

[Jotka]

Zupa dziadowska



Przywędrowała ta zupa wraz z moją rodziną do Małopolski z Wierzbnika pod Starachowicami (Kielecko-Radomskie). Jako dzieci uwielbialiśmy ją, głównie dlatego, że były w niej okrągłe, twarde kluseczki, ręcznie robione przez Babcię czy Mamę. Ha! nawet mnie i siostrze wręczano po kawałku ciasta i mogłyśmy sobie robić swoje kluseczki. Jak one potem smakowały w zupie! A jak się kłóciłyśmy, która zrobiła bardziej kształtne! Teraz, kiedy chciałam wpisać ten przepis, znów prawie pokłóciłyśmy się, jak za dawnych, dobrych czasów!

))) Bo ja pamiętam, że czasem dodawało się do tej zupy kawałek pokrojonej kiełbasy; siostra twierdzi, że to bzdura!!! Absolutnie nie! Kiedy pytałyśmy dawniej Babci, czemu ta zupa tak się nazywa, mówiła: a bo co taki dziad może mieć? kawałek zimiaka, jaką tam jarzynę, garsteczkę mąki i już zupa jest.

czas: 1,5 godz
liczba porcji: 4

składniki
2 ziemniaki
1 marchewka
1 pietruszka
kawałek selera bulwiastego
1 cebula
3 łyżki masła
1 łyżka oleju
ok. 3 garstek mąki + 2 łyżki mąki do zasmażki
1 jajko
sól, pieprz
szczypiorek lub zielona cebulka
opcjonalnie: 1 grzybek suszony, kawałek kiełbasy wiejskiej


sposób przygotowania
Wszystkie warzywa obrać i pokroić w drobną kostkę.
W rondlu rozgrzać 2 łyżki masła i olej, wrzucić warzywa, podsmażyć je, aż nieco zmiękną, ok. 5 minut, a następnie zalać 2 litrami gorącej wody. Osolić, popieprzyć, wrzucić suszony grzybek. Gotować całość do miękkości warzyw, ok. godziny. W razie potrzeby uzupełniać gorącą przegotowaną wodą.
W czasie gotowania przygotować ciasto na kluseczki: 2 garstki mąki wysypać na stolnicę (lub dużą deskę, czy do miski), wbić jajko i zarabiać ciasto dosypując mąkę. Ciasto ma być twarde jak na makaron. Na średnie jajko potrzeba ok. 3 garstek mąki.
Urywać po kawałku ciasta i toczyć w rękach kuleczki. Babcia umiała to robić jedną ręką, skręcając ciasto w kuleczkę kciukiem na palcu wskazującym i środkowym. Ja nie mam takiej wprawy, robię kuleczki tocząc je między obiema dłońmi.
Kiedy już wszystkie kluseczki gotowe, wrzucić je do zupy i dalej gotować, mieszając przez chwilę. Kluseczki szybko wypłyną na powierzchnię.
Kiedy warzywa są mięciutkie, można dodać pokrojoną na drobną kostkę kiełbasę.
Następnie z łyżki masła i 2 łyżek mąki robimy rumianą zasmażkę, dodajemy do zupy, wrzucamy posiekany szczypiorek lub cebulkę. I gotowe.
Dobrze, żeby zupa postała jakieś pół godziny, po tym czasie nabiera pełni smaku.

 

[dinowelwet]

ja tez ta zupe pamietam z dziecinstwaz ta roznica,ze nazywala sie Zagraj.Zrobie ja w tygodniu bo jakos mi tak milo zapachnialo

 

[kermidt]

U mnie to zacierkowa. Obowiazkowa zupa do gotowania jesienia, kiedy zaczynaja sie chlody, albo latem kiedy wloszczyzna mloda najsmaczniejsza, najbardziej aromatyczna w roku.

 

[Kasiula_bittersweet]

index.php?act=findpost&pid=804551U mnie to zacierkowa. Obowiazkowa zupa do gotowania jesienia, kiedy zaczynaja sie chlody, albo latem kiedy wloszczyzna mloda najsmaczniejsza, najbardziej aromatyczna w roku.

ooo to tak jak u mnie!
zacierkowa to moja ulubiona!

 

[BeataSz]

Jak zobaczyłam tę nazwę, to od razu mi się mój ś.p tata przypomniał, słyszałam że często mówił o zupie dziadowskiej-a z Radomia ( a wcześniej okolic) właśnie pochodził. Tylko, że ta jego zupa dziadowska, była naprawdę dziadowska

-mama mi mówiła, że to był chleb jakiś przysmażany ( chyba) rzucony na wodę z solą, przyprawami ( na pewno bez włoszczyzny) i czosnkiem, okraszony zesmażoną słoniną ( znaczy skwarkami

), może też czymś zakwaszona trochę dla smaku, nie wiem dokładnie. A ta zupa podana przez Jotkę, to u mnie znana jako zacierka.

 

[Johasia]

A ta TatowoBeatoeSzowa to nie wodzionka?

 

[BeataSz]

Wiesz Johasiu, może i tak

u mnie w domu się tego nie jadło, ale z tego co pamiętam z opisu to ta tatowa zupa mogła być wodzionką, ale mówił o niej "dziadowska".

 

[Ewusiek]

index.php?act=findpost&pid=804551U mnie to zacierkowa. Obowiazkowa zupa do gotowania jesienia, kiedy zaczynaja sie chlody, albo latem kiedy wloszczyzna mloda najsmaczniejsza, najbardziej aromatyczna w roku.

u mnie też taka zupa nazywa się zacierką

 

[Krystyna9]

index.php?act=findpost&pid=115745Zupa dziadowska



Przywędrowała ta zupa wraz z moją rodziną do Małopolski z Wierzbnika pod Starachowicami (Kielecko-Radomskie).

Wierzbnik już od 1949 jest Starachowicami

ale wciąż się mówi Wierzbnik na tę historyczną część miasta. I w mojej rodzinie ta zupa zwie się dziadowska

 

[Noc Kairu]

A mój Tata nazywał tą zupę "zupa na gwoździu" i jak ją gotował to opowiadał tak:
Przyszedł raz do babci dziad taki dziad jak to dawniej dziady chodziły zwłaszcza po wsiach i pyta czy może się przy piecu ogrzać.Babcia pozwoliła i zapytała czy czasem głodny nie jest.Dziad mówi że jak mu da garnek i wodę to on zupe na gwoździu ugotuje sobie .Babcia zaciekawiona jaka to zupa będzie na tym gwoździu dała mu ten garnek z wodą.Dziad wrzucił gwóźdź do garnka postawił na piecu i czeka .Babcia pyta czy to już wszystko .Dziad odpowiada że wszystko ale.. gdyby do niej trochę jarzynki jakiejś wrzucić to byłaby smaczniejsza.Babcia przyniosła więc trochę marchewki i pietruszki.Dziad wrzucił.Babcia znowu pyta czy to już,dziadek znowu że była by lepsza gdyby trochę ziemniaczka,potem cebulki ,grzybka,kiełbaski i tak po kolei wymienił wszystkie składniki które babcia od razu mu dawała i w ten sposób wyszła pyszna zupa na gwoździu.
I mój Tata jak to gotował to tak jak opowiadał tak po kolei wrzucał wszystko do garnka łącznie z tym gwoździem.Byłyśmy z Siostrą zachwycone (tak jak ta babcia) i jadłyśmy zupe bez marudzenia.

 

[weerka]

ALEKSANDER FREDRO

Cygan i baba

Mówią ludzie, że przed laty
Cygan wszedł do wiejskiej chaty,
Skłonił się babie u progu
I powitawszy ją w Bogu
Prosił, by tak dobrą była
I przy ogniu pozwoliła
Z gwoździa zgotować wieczerzę -
I gwóźdź długi w rękę bierze.

Z gwoździa zgotować wieczerzę!
To potrawą całkiem nową!
Baba trochę wstrząsła głową,
Ale baba jest ciekawa,
Co to będzie za przyprawa;
W garnek zatem wody wlewa
I do ognia kładzie drzewa.
Cygan włożył gwóźdź powoli
I garsteczkę prosi soli.
- Hej, mamuniu - do niej rzecze -
Łyżka masła by się zdała. -
Niecierpliwość babę piecze,
Łyżkę masła w garnek wkłada;
Potem Cygan jej powiada:
- Hej, mamuniu, czy tam w chacie
Krup garsteczki wy nie macie? -
A baba już niecierpliwa,
Końca, końca tylko chciwa,
Garścią krupy w garnek wkłada.
Cygan wtenczas czas swój zgadł,
Gwóźdź wydobył, kaszę zjadł.
Potem baba przysięgała,
Niezachwiana w swojej wierze,
Że na swe oczy widziała,
Jak z gwoździa zrobił wieczerzę.

W naszej propinacyji coś pono tak spadnie,
Kto Cygan, a kto baba, łatwo każdy zgadnie.

 

[kawazmlekiem]

To jest chyba opowiastka znana na całym świecie, bo w jednym z podręczników do angielskiego wydanym przez wydawnictwo oksfordzkie jest właśnie taka historia, z tym że nosi tytuł 'Stone Soup', czyli zupa z kamienia.