Napoleonki

Prawdziwe ciasto francuskie ( wymaga trochę zachodu, ale jest warte tego) przełożone delikatnym kremem budyniowym:

Ciasto:
25 dag mąki
25 dag masła ( z margaryną kiedyś zrobiłam i to był jedyny raz kiedy mi nie wyszło)
125 ml zimnej wody
1 łyżeczka octu
szczypta soli

Krem:
1 l mleka
1 szkl. mąki
5 żółtek
1 1/2 szkl. cukru
cukier waniliowy

Do przesianej mąki dodać sól i wlać zimną wodę z octem. Zagnieść i wyrobić gładkie ciasto. Uformować kulę, owinąć folią lub przykryć czymś aby nie wysychało i wstawić do lodówki na pół godziny. Po wyjęciu rozwałkować na kwadrat o boku ok. 20 cm ( w środku ciasto ma być grubsze niż przy krawędziach)
masło podzielić na małe kawałeczki i ułożyć na środku ciasta, brzegi zawinąć jak kopertę. Wstawić na 15 min. do lodówki, rozwałkować na prostokąt (ok.20x30 cm) złożyć na trzy, znów rozwałkować, złożyć i ponownie schłodzić przez 15 minut w lodówce. Czynności te powtarzać jeszcze 3 razy. Potem ciasto podzielić na dwie części, rozwałkować na każdą część na wielkość formy ( ja piekę w blaszce 26x36 cm), piec w temp. 220-250 stopni przez ok. 15-20 minut ( aż się zezłoci.)

Przygotować krem: 2 szklanki zimnego mleka rozmieszać z mąką i żółtkami, resztę mleka zagotować z cukrem i cukrem waniliowym. Na gotujące wlać zimne z mąką, mieszająć ugotować budyń. Przestudzić aby był jeszcze tylko lekko ciepły i wylać na upieczony spód, przykryć drugim blatem. Gdy budyń zastygnie, pociąć górny blat nożyczkami, na kwadraty, posypać cukrem pudrem. Ostrym nożem pokroić wzdłuż nacięć całe ciasto. Budyń nie będzie wówczas wypływał, ciastka będą równiutkie i śliczne.

Wstawiłam zdjęcie
dodatkowo znalazłam jedno zdjęcie ciasta złożonego w kopertę:

A ja kurcze zapomniałam, że tu jest wstawione to zdjęcie z książki Robiłam jakiś miesiąc temu tę napoleonkę i mogłam pstryknąć prawdziwe zdjęcie
Mówisz Lisko, że posłużysz się kupnym ciastem, a ja właśnie ten przepis tu dla ciasta wstawiłam, bo krem to każdy może mieć swój i może smaczniejszy, ale to ciasto zawsze mi rewelacyjne wychodziło.

No piękne, piękne!! Cieszę się, że się skusiłaś, bo teraz raczej rzadko kto da się skusić na takie pracochłonne ciasto. No i cieszę się, że ci wyszło i smakowało.